Actueel

25 januari 2023 - Iedere 2 weken wordt het schopje doorgegeven aan een Nachtgraver die vertelt over zijn of haar herinneringen aan carnaval in het Nachtgraversrijk. Ditmaal aan het woord; Frans-Jan van Munster.

Dank je wel Paul, voor het doorgeven van het Schopje aan mij.
Waar zal ik beginnen... natuurlijk de besmetting van het carnavalsvirus. Wanneer en waar heb ik dat virus opgelopen?

Ik zal een jaar of 6 geweest zijn toen ik bij opa en oma van Munster via de deel binnen liep en daar, achter in de schuur, was buurtschap Kerkstraat een carnavalswagen aan het bouwen. Wat een boel kleurtjes en een mooie wagen. Vanaf toen ging ik elke dag even binnen kijken hoe ver de wagen was. Dat jaar hebben we met de "gehele Kerkstraat" mee gelopen met de optocht in Overlangel. Ik wist het toen al: dat wil ik later ook. Elk jaar vierden we carnaval op de basisschool en deden we spelletjes, polonaise in de gymzaal met de Prins, de raad en met de dansmariekes.
Toen ik naar het voorgezet onderwijs ging heb ik met mijn vrienden carnaval gevierd, zonder mee te doen aan de optocht. Door nieuwe vriendschappen van school en door het mengen van broers en zussen ontstond er een loopgroep van 22 man (zie de foto). Al snel besloten we om het jaar later mee te gaan doen met een grote wagen als carnavalsgroep Eh Lot Gefrot.


Onderste rij: Jan Reijs, Mike van Haren, Karin Brands, Peter van Haren (dikke Piet) van Haren, William de Kleijn.
Middelste rij: Peter van Haren, Ilse Brands, Christian Loeffen, Anita van Summeren, Marielle Balk, Saskia de Kleijn
Bovenste rij: Frans-Jan van Munster, Helma Kuijpers, John van de Loop, Pieter de Kleijn, Rico van Summeren, Paul Toonen, Mary Loeffen, Harald Rutten, Mieke van Munster, Arjan van de Ven en Benny van de Loop

Het zoeken van een bouwlocatie was zo geregeld, dat werd het eerste jaar bij Wimke de Kleijn in Keent op de deel. Wat was dat een feest! Onze eerste wagen met een grote pop en een kleinere die pirouettes draaide, aangedreven op de wielen (zie foto). Natuurlijk niet getest... daar kwamen wij achter tijdens de optocht. De kleine danseres tolde zo hard rond dat je haast niet kon zien dat het een danseres was... Heel snel de borging er af gehaald zodat het veilig was.

In die tijd deden er 4 groepen mee met de grote wagens: 2 uit Overlangel en 2 uit Herpen. Wat was het elk jaar spannend wie er met de hoofdprijs naar huis mocht gaan!

Wat ik het mooiste vond was het bij elkaar zijn om ideeën te bedenken wat we gingen bouwen en in welke optochten we mee zouden gaan lopen. Het 2e jaar deden wij met een grote wagen mee met de optocht in Grave. Dat zal ik nooit vergeten, met Alfred Jodocus Kwak. Er naar toe met een Ferrari (de groene mini-tractor van Rico) voor de carnavalswagen vanuit Keent en vol in een sneeuwbui naar huis. Wij vonden dat we de mooiste wagen hadden, maar werden 5e of 6e.

Na 2 jaar bij Wim de Kleijn zijn we naar een grotere schuur verhuist bij Anna en Gerrit van de Loop in Keent. Hier hadden we meer de ruimte om nóg grotere wagens te bouwen. Maar het allermooiste wat mij bij staat, is de hartelijkheid van Anna en Gerrit. Bij Anna was het altijd gezellig met koffie en peperkoek in de woonkamer. Meestal op de vrijdag en zaterdag met een man of 15, en alle andere dagen met een man of 6. Er waren maar een paar regels bij Anna. Koffie wordt in de woonkamer gedronken maar de laatste die zijn koffie op heeft, doet gezellig de afwas. En op dinsdag na de carnaval moet de schuur opgeruimd worden.

Ondertussen was ons groepje van jongeren uit Overlangel, Keent en Neerloon gegroeid naar zeker 30 personen door alle verkeringen en nieuwe vriendschappen. Hierdoor konden we ook steeds grotere en mooiere wagens bouwen. Wij werden ook steeds beter in het bedenken in mooie bewegingen. Tijdens deze jaren waren er steeds meer "specialisten": Je had een ploeg lassers, een ploegje dat de gaas aanbracht, plakkers, schilders en afwerkers. Ik was een gazer, de mooie vormen aanbrengen van wat er bedacht was. Door de kou had ik vaak pas later in de gaten dat ik mijn vingers tot bloedens open had gehaald. Maar dat had ik er voor over.

En als dit werk klaar was en de schilders hadden de basiskleuren aangebracht, ging ik rond met de kleine kwasten om de details aan te brengen want een carnavalswagen zonder details kon in mijn ogen niet.
Wat ik me ook nog goed herinner, is dat we een mooie kop hadden geschilderd en die in de nok van de bouwschuur hadden gehangen zodat ie niet in de weg lag. Een paar dagen voor de optocht kwamen Jan Reijs en ik er achter dat er nog geen logo op de blauw met gele pet van de kop stond. Zo zijn Jan en ik op een vroege zaterdagochtend naar de bouwschuur gegaan en heb ik het Nachtgraverslogo op 6 meter hoogte geschilderd. Jan onder aan te trap en ik in de nok met mijn kleine schilderskwasten. Met gevaar voor eigen leven...



De optochten in Overlangel en Herpen met deze 2 wagens en het behalen van mooie prijzen gaf ons nog meer zin in het volgende jaar. Maar ja, wij bouwden in Keent. Halverwege de jaren '90, het jaar van onze mooiste en wildste plannen gooide het hoge water roet in ons carnavalsjaar. Na dat jaar zonder wagen gingen veel van ons een andere weg en viel Eh lot Gefrot langzaam uit elkaar. We hebben nog één of twee keer een wagen gebouwd na dat jaar.

Het mooiste van een carnavalsgroep is de saamhorigheid, samen bouwen aan een mooie creatie, spannende puntentellingen bij de diverse prijsuitreikingen en vieren van de overwinningen.

Wij bouwden onze carnavalswagens met z'n allen maar braken deze ook op de dinsdag met z'n allen af. Om daarna naar de jeugdmiddag in de Petjesbar te gaan. Wat waren dat ontzettend leuke middagen. Vaak waren er meer carnavalsgroepen aanwezig voor de nodige stemming en gingen deze drukke kindermiddagen moeiteloos over naar de dinsdagavond. De laatste carnavalsavond met als afsluiter het zingen van het nachtgraverslied.


Dit vond ik onze mooiste wagen allertijden. Daar zat enorm veel tijd in maar het resultaat mocht er zijn. De draak bewaakte een schatkist en er stond een kasteel met 3 torens op waarop klimop geschilderd was. Elk blaadje had 4 kleuren verf, we waren net Picasso's.

In oktober 2021 hebben we een geweldige reünie gehad van Eh Lot Gefrot. De herinneringen zijn weer opgehaald en de avond was veel te kort. Carnaval 2022 hebben we helaas met het gezin in quarantaine gezeten door corona, maar dit jaar heb ik er weer ontzettend veel zin in om met mijn gezin carnaval te gaan vieren in de feesttent. Natuurlijk op zaterdag, maandag en op dinsdag naar de kindermiddag. Bij onze kinderen wordt carnaval met de paplepel ingegoten. De boel de boel laten, saamhorigheid in de polonaise, een biertje drinken (of meer), ergens een eitje eten, dat is voor mij carnaval. Verder is carnaval gezellig bijkletsen met iedereen die je niet vaak zie en het zien van oude vrienden zoals met Rinus uit Wijchen. Hij komt met zijn vrienden denk ik al 25 jaar naar Overlangel om de optocht te kijken en dan het matinee te openen.

Er zijn zoveel verhalen te vertellen, zoals Paul van de Burgt als doelman, de ronde tafel bij Herman Voet, de regenjassen op de verwarming, het soep eten bij de ouders en ga zo maar door. Maar die verhalen mogen weer door een ander geschreven worden.

Bij deze wil ik Theo "foto" Megens nomineren omdat ik benieuwd ben hoe een fotograaf de carnaval door de lens beleefd.